KEHRİBAR

 

 

 

Gözlerdir aynası, ışıl ışıl bir güneş misali kehribar

Sıra dağlar ardında denize düşen gölgesi

Gözlerdir geceyi sabaha bağlayan ihtiyar

 

Çok zaman geçti bahardı, bir baktım yaz oluverdi. Hiç yazmadığım güncem aklıma geldi. Elim yasta kalmış tırmandığım dağların zirvesi soğuk dendi. Yılmak yok, pes etmek ağırdır derler. Kehribar gözlerin bir ruhu tanıtır gibi bakıyor. Dışarısı soğuk der, sert der. Tırmandığım dağa benziyorsun bu vakitlerde. Önyargılarımız vardır hepimizde. Benim daha çoktu, daha ürkütücüydü. Peşin hesaplarım ve olağan korkularım itti beni bu gün batımından. Alışık olmadığım kabuğumun dışında bir durumdu tüm bunlar. Mücadele etmek bile ağırdı benim için.

Şimdi çeperimde gün batıyor. Burası şehrimden altı saat uzakta, gün geç bitiyor, hava soğumuyor. Deniz sağımda kalıyor. Gök gözlerin gibi, ışığı denize vuruyor. Dalgalı deniz pek asabi şu ara. İçine gireni hırpalamadan bırakmıyor. Burada kırlangıçlar arkadaşım oldu. Denizden uzaklaşmak hiç içimden gelmiyor. Ayaklarım dalgalarla çarpışıyor. Bana kalırsa bu olağan üstü manzaranın tadı yüzerek çıkıyor. Balıklar ne şanslı, hatta deniz kabukları onlar daha şanslı. Evleri deniz gökleri yıldız. Özgür bir bataklık burası, ruhum aydınlanır. Kim bilir buraya ne şiirler, ne öyküler yazılır. Renk renk doğal taşlar hepsi kökünü ayrı yere bırakmış uykudalar. Bugün burada son günüm. Gri şehre yolculuğum var. Özlem duygum ağır basmasın ve hisleri unutmayım diye kokular taşırım şehirden şehire. Ufak şişelere deniz doldurdum bundan böyle. Deniz kabuğu ve taşlar topladım. Ayrı ayrı kavanozlayacağım gidince. Sesinizi dinleyeceğim kaydettim gizlice. Denizin dalga sesleri, kırlangıçlar, birkaç dakikalık atıştıran yağmur damlaları, uğultulu ruhlar… Fakat gökten bir parça alamadım onca gün geçti de. Geçici süreli renk cümbüşü sona erdi her seferinde. Zamanı anımsattı anın güzelliği elimden fotoğraflamak geldi sadece.

 

Ben yazarken güneş battı elbette. Bir gün bitiyor diğeri başlıyor şimdi. İki günü birbirine bağlayan saatte yazıyorum satırlarımı.  Kehribar gök yerini yıldızlara bıraktı. Çoban yıldızı nasıl parlak, nasıl aydınlık. Göz kırpıyor bana uzun uzadıya. Öyle parlak, öyle ışıl ışıl. Yazıma ara verip bir şiir sıkıştırdım şuraya…

 

Bugün son günüm burada.

Hiç görmedim bu kadar yıldızı bir arada.

Nasıl uçsuz, nasıl bucaksız bir gök bizi bir arada tutan da.

Biz kum taneleri yaşamayı öğrenmeli çoban yıldızından

O biz gibi değil her daim gözükmüyor belki yukarda

Fakat geceleri umutsuz gök karanlığa büründüğü vakit

Çıkıp aydınlatıyor yüreğimizi

Unut diyor umut diyor

Çoban yıldızı bize fısıldıyor.

 

Yola çıkma vakti son kez uğurluyorum sizi burada. Tanıdığım ruhları unutmam, sevdiğim şarkıları hep dinlerim sıkılmam. Kokular muazzamdır ruhları ve şarkıları bizzat onlar tamamlar. Evet seviyorum hayatı bu denli yaşayarak…