✯ Mira Kızılkaya ✯

  Bir ormanda bir düzine ağacın dokunup evrilmesile oluşmuştum yıllar önce. ahşap odun rengine boyanmıştım. o zamanlar çok modaydı o renkler. mobilyacı mağazasının en afili yerine yerleştirdi beni.yeni sarı renk bir bezi ıslatıp beni sildi ve temizledi. ve ben sahibimi beklemeye koyuldum. o zamanların en şık en pahalı koltuğuydum. sahibim pek zengin kokoş bir kadındı. parayı eline saydı mobilyacının, para üstünü almaya bile cürret etmedi. yeni ve ilk evime geldiğimde yerim çoktan belliydi. her yerde pahalı tablolar, masalar, aynalar ne ararsan vardı. salonu devasal bir büyüklükteydi. bir tane de kedisi vardı. o kocaman evde iki hizmetçi ve bir kedisi ile yaşardı. sabahın beşinde koşuya çıkardı. saat altı buçuk oldu mu üstüme oturur kahvesini yudumlardı. öyle hemen içmezdi kahvesini keyfini çıkarırdı. çalışmazdı da zaten geriye kalan zamanında da alışverişte olur ya da gezer tozardı. eski kocası çok zenginmiş arada arkadaşlarıyla benim üstüme oturup çay eşliğinde sohbet yapar onu çekişt

S en şimdi bir çınar ağacının gövdesisin Sen şimdi yıpranmış anıların sararmış yaprağı Çizilmiş orta boylu bir camın ince yansıması Bir ankanın kanat çırpışısın Şimdi sen yaşama dair anılar Yaşantıya duyulan derin özlemsin Karanfil kokulu günler gibisin Bülbüller ötüyor adeta şafaklarında Siyah saçların uzadıya uzun Yıpranmış küçük bir kızsın sen Kanatlanıp uçacak kadar hürsün Aslında içten içe çokça güçlüsün Sen sevmeyi öğreneceksin daha Koşmayı öğrendiğin gibi Sevgiye koşacaksın adeta Yoluna geçen her bir umut tanelerini Alıp cebine atarcasına Nefes alacaksın ve soluğunu gökyüzüne fırlatacaksın Sen sevmeyi öğreneceksin daha Yorgun adımların güçlenecek Gücün arşa erişecek Sen minik kız çocuğu Elbet büyüyecek, elbet güzelleşecek. Sen güzelsin zaten, bir gülüşün inan buna değecek.